بنجامین فولر، شیمیدان باستان‌شناس دانشگاه لوون می‌گوید: « این عبارت قدیمی که تو همان چیزی هستی که می‌خوری، واقعاً در اینجا مصداق دارد. تکنیک تحلیل نسبت ایزوتوپ‌های پایدار اجازه تعیین مستقیم نوع گروه‌های غذایی که واقعاً مصرف شده‌اند را می‌دهد.»
محققان از این تکنیک بر روی داده‌های بزرگ اندازه‌گیری ایزوتوپی باستان‌شناسی برای بررسی تاریخ سکونت تپه توینی در سوریه استفاده کردند. در دوران برنز و آهن این سایت یک بندر مهم برای پادشاهی اوگاریت بود.
مجموعه داده شامل اندازه‌گیری ایزوتوپ از ۴۱۰ بذر گیاهی و همچنین ۱۶ استخوان انسانی و ۲۱۰ استخوان حیوانات دیگر بود، که یک دوره تاریخی از ۲۶۰۰ تا ۳۳۳ قبل از میلاد را شامل می‌شدند.
سطوح نسبتاً پایین ایزوتوپ نیتروژن ۱۵ که در بقایای انسانی اندازه‌گیری شده بود، نشان از مصرف گاه‌به‌گاه گوشت داشت، که نشان می‌دهد ساکنان تپه توینی بیشتر از حیوانات اهلی خود برای کار، شیر و پشم استفاده می‌کردند. به خصوص بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۱۶۰۰ قبل از میلاد، به نظر می‌رسد رژیم غذایی آن‌ها بیشتر شامل غلات کامل، میوه‌ها و سبزیجات، از جمله زیتون و انگور فراوان بوده است.
فولر و همکاران در مقاله خود می‌نویسند: «رژیم غذایی انسانی نسبتا حاوی میزان کمی از پروتئین حیوانی بود و به نظر می‌رسد که با آنچه امروزه به عنوان یک رژیم غذایی مدیترانه‌ای معمولی شامل نان (گندم/جو)، زیتون، انگور، حبوبات، محصولات لبنی و مقادیر کمی گوشت در نظر گرفته می‌شود، قابل مقایسه است.»
در حالی که اتکای آن‌ها به مصرف گیاه ممکن است از روی ضرورت به وجود آمده باشد، آزاد کردن حیواناتشان برای استفاده‌های دیگر، نسبت گوشت به میوه، غلات و سبزیجات تا همین امروز به عنوان سالم‌ترین نوع غذا شناخته می‌شود که هم برای بدن و هم برای حفظ محیط زیست مفید است.
سطوح بالای ایزوتوپ کربن ۱۳ در بذرهای حفظ‌شده نشان می‌دهد که محصولات تپه توینی در طول تاریخ این سایت به خوبی مراقبت و آبیاری می‌شدند. استفاده از کود حیوانی نیز توضیح‌دهنده سطوح بالای ایزوتوپ نیتروژن ۱۵ در گیاهان است.
در یک نقطه رژیم غذایی مردمان باستانی تپه تویینی با مردمان امروزی منطقه مدیترانه فاصله می‌گیرد و آن نقطه آنجاست که علی‌رغم فاصله دو کیلومتری از ساحل و وجود انواعی از ماهی‌ها، انسان‌های باستانی در دوران عصر برنز میانی از غذاهای دریایی زیاد استفاده نمی‌کردند. آن‌ها از سایر آبراه‌ها هم غذا شکار نمی‌کردند.
اعضای جامعه باستانی باید قادر به تولید غذای کافی از محصولات خود بوده باشند، که نشان می‌دهد زمین آن‌ها حاصلخیز بوده است. این با تولید شناخته‌شده روغن زیتون در منطقه همخوانی دارد.
«حفاری‌ها در این سایت نشان می‌دهد که تولید روغن زیتون به فعالیت اقتصادی اصلی تپه توینی تبدیل شده بود و تأسیساتی مرتبط با این فعالیت در هر خانه‌ای در دوران آهن می‌توان یافت.»
کمی بعد از ۱۲۰۰ قبل از میلاد، اوگاریت سقوط کرد. سقوط این پادشاهی به سقوط محصولات کشاورزی، ناآرامی‌های اجتماعی و قحطی در سراسر منطقه نسبت داده شده است. اما خیلی زود دوباره تولید روغن در تپه تویینی ظاهر می‌شود، بدون آنکه علائمی از فشار روی ایزتوپو‌های گیاهی مشاهده شود.
محققان می‌گویند: «می‌توانیم نتیجه بگیریم که ساکنان تپه تویینی توانستند در دوران خشکسالی اوضاع را به خوبی مدیریت کنند و در بسیاری از موارد حتی بهتر از ساکنان هم‌دوره خود عمل کردند.»
این یافته‌ها نشان می‌دهد که یک رژیم غذایی مدیترانه‌ای هزاران سال به حفظ انسان‌ها کمک کرده است. اما این رژیم غذایی در یک محیط حاصلخیز با یک اقلیم نسبتاً پایدار به وجود آمده است.
منبع: راهنماتو
